Ελληνικό τραγούδι... ομιχλώδες τοπίο... (3)

Από Κιθάρα wiki
Μετάβαση σε: πλοήγηση, αναζήτηση

bluewind
Απάντηση #5 στις: 01/02/03, 14:58

Κώστα σ' ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια... ποτέ βέβαια δε θεώρησα πως η γνώμη μου έχει άλλο ειδικό βάρος, από αυτήν οποιουδήποτε άλλου από τα παιδιά που συμμετέχουνε σε αυτό το φόρουμ.

Έχεις δίκιο και για τον Θανάση... ανήκει στους μεγάλους τραγουδοποιούς, για ένα λόγο που προσωπικά τον έχω θίξει και στο παρελθόν... τολμάει να δοκιμάσει το διαφορετικό και να κάνει καλλιτεχνικές υπερβάσεις, όταν άλλοι απλώς στέκονται στα κεκτημένα τους και βαλτώνουν. Εκεί επικεντρώνω και το πρόβλημα στην ελληνική σκηνή, στην πλειοψηφία της τουλάχιστον... ουδείς αποφασίζει να πάρει ένα ρίσκο και να ξεφύγει από την κοινοτοπία (χωρίς δα να είναι κι απαραίτητο να κάνει κάτι extreme), ουδείς εγκαταλείπει την Καλυψώ της δεδομένης επιτυχίας, για να πορευθεί στα αμφίβολα. Και για να μη φαντάζω υπερβολικός, ας βάλουμε όπου "ουδείς", "λίγοι". Παραμένουν απλώς να διαιωνίζουν τα στιλιστικά τους πρότυπα, επιδιώκοντας να ταυτιστούν με το ίνδαλμά τους για να τσεπώσουν και τα φράγκα ή γιατί στην τελική είναι και λιγάκι δύσκολο κι απαιτεί φαιά ουσία να χαράξεις ένα άλλο μονοπάτι.

Όχι ότι δεν πρόκειται περί ενός φαύλου κύκλου... όπως είπα και στο άλλο post, οι περισσότεροι απογοητεύονται στη σκέψη πως το αμαθές και δίχως αισθητική παιδεία σε μεγάλο ποσοστό ελληνικό κοινό, θα στρέψει τα μάτια με αδιαφορία απέναντι στη δημιουργία τους. Όταν όμως λειτουργεί έτσι ένας καλλιτέχνης (όσο ανθρώπινη αντίδραση κι αν είναι), παύει να θεωρείται καλλιτέχνης και μετουσιώνεται σε ένα απλό υποχείριο των επιθυμιών του κοινού, γεμάτος ματαιοδοξία, αντί ουσιαστικής ανάγκης για επικοινωνία.

Παρ' όλα αυτά παραμένω αισιόδοξος... ίσως οι εποχές που τα μεγάλα έργα θα ήταν τόσο προφανή και ευρέως αποδεκτά να έχει περάσει ανεπιστρεπτί. Το πολιτικό τραγούδι έχει πάρει μια άλλη πιο υπόγεια και λανθάνουσα μορφή, προφανώς διότι στο σήμερα οι "εχθροί" δεν είναι τόσο εξόφθαλμοι όπως στη δεκαετία 60-70, όποτε και η δυναμική του διαφέρει.

Αν κάτι ακόμα επιβιώνει είναι η επιθυμία πολλών να μοιραστούν το πραγματικά όμορφο και να το διασπείρουν ως είδηση από στόμα σε στόμα (και πλέον από post σε post)... κάτι που ουδέποτε πρόκειται να εκλείψει ως τάση, διασφαλίζοντας τη βιωσιμότητα του αξιόλογου καλλιτεχνικού δημιουργήματος στη συνείδηση του κόσμου. Μην ξεχνάμε άλλωστε, πως ακόμα και τα Ζεστά Ποτά είχαν δημιουργηθεί πάνω από μια δεκαετία πριν τα Αδέλφια εν τέλει τα δισκογραφήσουν κι έχοντας ήδη ξεπεράσει τα τριάντα τους χρόνια. Τώρα καθώς γράφουμε σε ένα ντουλάπι μπορεί να βρίσκεται ένα ανάλογης σημασίας έργο, περιμένοντας έναν παραγωγό που θα το πιστέψει και θα αναλάβει το κόστος της δημοσιοποίησής του, παραβλέποντας το ενδεχόμενο της εμπορικής αποτυχίας του.


Newbie
Απάντηση #6 στις: 04/02/03, 09:37

Ψυχραιμία παιδιά!!!
Και κυρίως προσέξτε λίγο τις συγκρίσεις σας. Ακούγεστε λίγο σαν τους γερο-γκρινιάρηδες στο Muppet Show!! (χωρίς να είναι απαραίτητα κακό αυτό)
Για να δούμε λοιπόν...
1. Κατ΄ αρχήν, κανένα (;) μεγάλο έργο δεν αναγνωρίστηκε στην εποχή του... (π.χ. Μεγάλος Ερωτικός, Ο Σταυρός του Νότου και πολλά άλλα) - Διότι όπως και να το κάνουμε, η κάθε εποχή δυστυχώς θέλει τα σουξέ της.
2. Όλα (;) τα θεωρούμενα "Ιερά τέρατα" της Ελληνικής μουσικής, πριν βγάλουν τα μνημεία τους, είχαν βγάλει μια σειρά από βλακειούλες που σήμερα σπανίως τις θυμόμαστε ή είναι εξόχως γραφικές!! (Νιάου-Νιάου βρε γατούλα κ.α.) - αλλά στην εποχή τους είχαν κάνει επιτυχία, και εξ’ αιτίας αυτών των επιτυχιών οι συνθέτες είχαν κερδίσει τις δια βίου παραγωγές τους
3. Αντίστοιχα, αρκετούς συνθέτες (μιλάμε για τις χρυσές δεκαετίες της μουσικής μας) με κάποιες σχετικές επιτυχίες, σήμερα δεν τους θυμάται κανείς!!
4. Σήμερα, τα εναλλακτικά ακούσματα είναι απείρως περισσότερα. Δεν σου αρέσει η έντεχνη Ελληνική μουσική; Άκουσε ξένη, Rock, Jazz, Blues, Hip-Hop, New Age ή οτιδήποτε άλλο. Στη δεκαετία του ’60 τι άλλο μπορούσες να ακούσεις;

... και για να καταλήξω κάπου...
1. Η γνώμη μου είναι ότι όταν συγκρίνουμε τα μουσικά δρώμενα πριν 2-3 δεκαετίες με τα σημερινά, συγκρίνουμε μήλα με τρόλεϊ!! Ο άτιμος ο χρόνος, όπως τσάκισε ή ανέδειξε πολλά τραγούδια του παρελθόντος, έτσι θα κάνει (αύριο) για πράγματα που εμείς ακούμε σήμερα, και δεν θα μας ρωτήσει καθόλου!!
2. Οι εξασφαλισμένες "δια βίου" παραγωγές είναι δυσκολότερες στις μέρες μας (έτσι ώστε ένας καλλιτέχνης να αισθανθεί "οικονομική" ασφάλεια και να δημιουργήσει πια απερίσπαστος). Αυτό που έχουμε σήμερα είναι περισσότερες "εξαρτημένες" παραγωγές. Όμως, όπως και να το κάνουμε, έχουμε περισσότερες!!!
3. Η δική μου θέση (ακρόασης) είναι ότι δεν σχολιάζω και δεν συγκρίνω τις δημιουργίες (και τις διασκευές!!) της εποχής μου. Απλώς τις απολαμβάνω (όσες απολαμβάνω – έστω κάποιες λίγες από τις πολλές). Και ξαναγυρνάω στο παρελθόν, όχι για να πω: "Α! τότε ήταν χρυσή εποχή, και σήμερα τίποτα", αλλά επίσης για να απολαύσω κάτι άλλο, κάτι διαφορετικό...
4. Οι Κατσιμιχαίοι (νομίζω) είχαν πει (και συμφωνώ) ότι αν νομίζεις ότι η εποχή σου έχει πολλά (μουσικά) σκουπίδια, μην φωνάζεις για να εξαφανιστούν. Δεν θα γίνει... Απλώς φύτεψε μόνος σου λουλούδια, και να ελπίζεις ότι τα λουλούδια θα γίνουν περισσότερα από τα σκουπίδια!!!


bluewind
Απάντηση #7 στις: 05/02/03, 00:17

Δε νομίζω πως όλα τα "ιερά τέρατα" είχαν κυκλοφορήσει ανοησίες ή γραφικότητες, προτού παρουσιάσουν τη μνημειώδη δημιουργία τους... κι επειδή χρησιμοποίησες ως παράδειγμα το Χατζιδάκι, να θυμίσω πως πριν κυκλοφορήσει το πρώτο soundtrack από ταινία με τη Βουγιουκλάκη, είχε ήδη προσφέρει στο κοινό 6 δίσκους μεταξύ των οποίων και: 6 Λαϊκές Ζωγραφιές, Ο Κύκλος Με Την Κιμωλία, Για Μια Μικρή Αχιβάδα, Ο Κύκλος Του C.N.S. κ.α.

Διόλου ευκαταφρόνητης καλλιτεχνικής άξιας έργα.

Βέβαια δεν αντιλέγω πως το έργο του που αφορούσε ταινίες της Βουγιουκλάκη, ο Χατζιδάκις το έχει αποκηρύξει, αλλά δεν προϋπήρξε της αξιόλογης κατάθεσης του.

Έπειτα ουδέποτε υπήρξε πρόβλημα εναλλακτικών ακουσμάτων... σίγουρα τη σήμερον ημέρα επειδή τα μέσα έχουν αυξηθεί, μπορείς πιο εύκολα να βρεις διέξοδο σε κάτι άλλο, αλλά και στο παρελθόν ουδείς σε υποχρέωνε να ακούς συγκεκριμένο ρεπερτόριο. Και τότε υπήρχαν ξένα ακούσματα (Beatles, Rolling Stones, Animals, Elvis κ.α.) και μάλιστα το ιταλικό και το γαλλικό τραγούδι ήταν στα πάνω του.

Προσωπικά πάντως ποτέ δεν είπα πως το παρελθόν είναι χρυσό και άμωμο, ενώ το παρόν μονίμως αποπροσανατολισμένο και φτωχό. Αντιθέτως, θεωρώ πως κάθε εποχή έχει και τις αξίες και τα σκουπίδια της και εναπόκειται σε εμάς τους ίδιους να τα ανακαλύπτουμε.

Προσωπικά εργαλεία
Χώροι ονομάτων

Παραλλαγές
Ενέργειες
Πλοήγηση
Εργαλειοθήκη