Αυτοπαρουσίαση... (Κακοφωνίξ)
Ξημέρωσε Παρασκευή, η τυχερή σας μέρα
γιατί από το internet, προβάλει στον αέρα
ο βάρδος ο Κακοφωνίξ, το πιο λαμπρό αστέρι
που, μην το ψάχνετε πολύ, δίπλα δεν έχει ταίρι
Εναν τον έφτιαξε ο Θεός, κι έσπασε το καλούπι
κι ευθύς τον καταχώνιασε, σ' ένα μεγάλο κιούπι
Το λάθος του πως ήθελε, να κρύψει λένε κάποιοι
και άλλοι πως στον Βελζεβούλ, ν' αφήσει αμανάτι
Κι αμέσως απαντώ εγώ, την τέχνη έβαλ' αράδα
το πάθος και την μαστοριά κι άφθονη εξυπνάδα.
Περάσαν απ τα χέρια του τα πιο καλά εργαλεία
και μου 'δωσε προορισμό, να κάνω μεγαλεία
Μου 'δωσε κρύσταλλο φωνή, χωρίς να κάνει σκόντο
κι έπλασε και τον Νταλαρίξ, να κάνει το σεκόντο.
Μου 'δωσε κίνηση φιδιού, του Άδωνη τη χάρη
του Οδυσσέα πονηριά, την ομορφιά του Πάρη.
Κι αφού με τύλιξε καλά, και μ' έκανε πακέτο
στη κόλαση στον Βελζεβούλ, μ' έστειλε νέτο σκέτο.
Κι αυτός αφού εθαύμασε την κάθε μια μου χάρη
είπε με δυνατή φωνή "τι ειν' τούτο το π-π-ρι?"
Βέβαια δεν κατάλαβα, τι τάχα εννοούσε
μα ήμουν σίγουρος πολύ, τις χάρες μου υμνούσε
κι απ την πολύ συγκίνηση, δεν μπόραε ν' ανασάνει
και μ' ένα "φραπ" με πέταξε, σ' ένα παλιό καζάνι
Πω πω! γ--ώ τις σάουνες, εσκέφτηκα, γουστάρω!
κι άρχισα ευθύς να τραγουδώ, τη χάρη να ρεφάρω
κι εγίνη αμέσως χαλασμός, κι όλα τα διαολάκια
αρχίσαν το τρεχαλητό, σαν να' χαν μηχανάκια
Πήραν στα χέρια τα πλακάτ, σηκώσαν τις σημαίες
και σ' απεργία γενική, κατέβηκαν για μέρες.
Σταμάτησε το βράσιμο, πάγωσαν τα καζάνια
και με διαόλους ξέμπαρκους, γέμισαν τα λιμάνια
Τρελάθηκε ο δικέρατος, πετά λευκό σεντόνι
μαζεύει συμβουλάτορες, για να εκφέρουν γνώμη
"ταχιά να λήξει επιθυμώ, αυτή η ιστορία"
σκέφτηκαν, ξανασκέφτηκαν, "ρίξτονα στα θηρία"
Στις τίγρεις και στις ύαινες, μεζέ για να με δώσει
καλά δεν σκέφτηκε κανείς τάχα να με φιμώσει?
δυό νότες ήταν αρκετές και τα 'φερα όλα τούμπα
αλλοφρονήσαν τα θεριά, γυρίσανε στη ζούγκλα
Μονολογούσε ο διάολος "Θεέ μου τα έχω παίξει"
"υπάρχει μέρος πουθενά το βάρδο αυτό ν' αντέξει?"
"Ξέρω εγώ ένα χωριό, κάπου στη Γαλατία"
πετάγεται ένας σοφός, μέσα στη φασαρία
"Που είναι όλοι τους τρελοί, ακόμα κι ο Δρυίδης"
¨φώναξε κούριερ ταχιά, εκεί για να τον στείλεις"
κι έτσι ευρέθηκα εδώ, σ' αυτό το κ-λοχώρι
μες σε Γαλάτες άξεστους, για να τραβάω ζόρι
Έλα όμως που ψάχνοντας, βρήκα το μονοπάτι
και στου kithara το στρατί, θα βγάλω εγώ το άχτι.
Της τέχνης μου την έκφραση, να βρω ανάμεσά σας
και εν κατακλείδι να ευχηθώ, "θερμά περαστικά σας"
Καλώς σας βρήκα!
