Ήταν Καιροί (Παπαδιάφανος)

Ήταν καιροί που τα πάντα κρατούσαν,
το φως, η χαρά, η άλλη πλευρά κι η κρυμμένη ευτυχία.
Στο δικό μας μυαλό η κοινή δυστυχία
ένα ξένο κακό, συνιστούσε απλώς μια μικρή ατυχία.

Ήταν οι μέρες που μας έκαναν φίλους
με κάθε ελπίδα και κάθε μας πάθος.
Μα κάπου πιαστήκαμε να κάνουμε λάθος...
Κάτι καιγόταν κρυμμένο στο βάθος.

Μπορούσα να δω μονάχα το δέρμα,
το δέρμα του κόσμου, το ψεύτικο φως μου που γνώρισα λίγο.
Τώρα μου μένουν πληγές να ανοίγω,
εκείνα τα λάθη που έκανα χθες αν μπορώ ν' αποφύγω.

Ήταν οι μέρες που μας έκαναν φίλους
με κάθε ελπίδα και κάθε μας πάθος.
Βρήκα αργά το μοιραίο μας λάθος:
η αγάπη καιγόταν κρυμμένη στο βάθος.