Προβολή πηγής για Aναγέννηση 1 (Γαλλοφλαμανδικη σχολη)

Στη μουσικη, αλλα και στις αλλες τεχνες η μουσικη χαρακτηριστηκε απο την αναβιωση του αρχαιοελληνικου και του ρωμαικου πνευματος αλλα και απο την εισαγωγη ενος πολυ καινοτομου πνευματος. Η αναγεννηση ηταν για τη μουσικη η εποχη κατα την οποια οι ανθρωποι εμαθαν να ακουνε μουσικη με τη ψυχη τους και το νου τους και οχι μονο με τα αυτια τους.



Η Θεια λειτουργια αρχισε να εξελισσεται και σημαντικο ρολο σε αυτην την εξελιξη της επαιξε το βουργουνδικο τραγουδι. Η νεα ταση ηθελε να υπαρχουν τεσσερα μερη σε καθε μελωδια και να υπαρχει μια βαση (cantus firmus). Το χαμηλοτερο μερος καλειται μπασο, το δευτερο χαμηλοτερο τενορος, το επομενο αλτο και το ψηλοτερο μερος πριμο (συνηθως παιδικες φωνες) η σοπρανο (για τις γυναικειες φωνες). Ενας απο τους πιο αντιπροσωπευτικους συνθετες αυτης της τασης ηταν ο Γαλλοφλαμανδος Γκιγιομ Ντιφε (1398-1474).

Ο Γιοχανες Οκεγκεμ ηταν ενας απο τους πρωτους συνθετες που κυριαρχησαν στην ευρωπαικη μουσικη μεχρι τα μεσα του 16ου αιωνα. Γνωστος ως "πριγκηπας των μουσουργων" θεωρειται οτι ειχε πετυχει στο χωρο της μουσικης οσα ειχε καταφερει ο Ντονατελο στη γλυπτικη και ο Πυθαγορας στα μαθηματικα. Οντας ο ιδιος μαθηματικος , ο Οκεγκεμ εγραψε λειτουργιες με εξαιρετικη πολυπλοκοτητα.

Ο μαθητης του ο Ζοσκεν ντε Πρε (1440-1521) ηταν αυτος που δινοντας ιδιαιτερη σημασια στο λογο καταφερε να πεισει πολλους συνθετες στη Δυτικη Ευρωπη οτι οι στιχοι και η μουσικη πρεπει να εχουν στενοτερη σχεση και ετσι καταφερε να απελευθερωσει τη μουσικη απο τις υπερβολες του σχολαστικισμου.

Οι συνθετες της Αναγγενησης θεωρουσαν οτι η μουσικη μπορει να εχει σημαντικες επιδρασεις στη ψυχη αλλα και στη διαθεση του καθε ανθρωπου προσδιοριζοντας μεχρι και την εκαστοτε συναισθηματικη του κατασταση.



Σημειωση 1: Η παρουσια των  τεσσαρων φωνων επετρεψε νεες αντιθεσεις στην πλοκη οπως και το υφος του ντουετου, κατα το οποιο οι δυο υψηλοτερες φωνες τραγουδουσαν ενα περασμα μονες τους και, σαν αντηχηση, ακολουθουσαν οι αλλες δυο.
[[Category: Ιστορία της Μουσικής]]